بعد از گذشت 40 سال دوری به اسفراین باز می گردم .سوار بر اتوبوس های بسیار
زیبای مشهد اسفراین از تعاونی60 ابدالوهابی از طرف بجنورد که دیگر برای خودش
کلان شهری شده.
اسفراین از سه راهی خوش شروع می شود بعد از کارخانه ذوب آهن اسفراین
آپارتمانها و برج های زیبایی چشم را نوازش می دهد.بغل دستیم می گوید ترم 5
دانشگاه هوا فضای اسفراین است .و می پرسد آیا درست است می گویند این خیابان
را به خاطر این برجهای زیبا خیابان برج و بزنج گذاشته اند پس این کلمه بزنج در آخر به
چه معناست(روستای برج و بزنج که حالا جزو شهر است)
به میدان کشتی میرسیم آفرین بالاخره پهلوان کشوری حریفش را خاک کرده و با
لنگی جانانه آن را به زمین چسبانده(یه وقت فکر نکنید زیرسازی مجسمه بد بوده)
به بلوار کشتان میرسیم دیگر از چنار کشتان چیزی نمانده و درختهای بلوار برایش
فیگور میگیرند.
بغالی اصغر چاه کن تبدیل شده به فروشگاه بزرگ شکار و طبیعت وآن را نوه اش اداره
می کند ولی هنوز روی پشت بامش کبوترها ی زیادی به چشم می خورد
به میدان انگشت میرسیم حالا شهر توریستی شده و دیگر انگشت خدا را نشان
نمیدهد بلکه خم شده به طرف شهر و تابلوی روی آن نوشته به شهر توریستی
صنعتی و...اسفراین خوش آمدید.
از خیابان ولیعصر میگذریم که ممد وری را میبینم با موهای سفید که بالاخره هوندای
قدیمیش را فروخته و یک موتور 1000مسابقه خریده و به نوه اش تک چرخ یاد میدهد.
زندان شهر بزرگتر و باشکوهتر شده و به نبش خیابان آمده .کوچه بغل دست را هم
خریده اند و به زندان و پاسگاه اضافه کرده اند.
حمام شهرداری تبدیل شده به موزه آثار باستانی اسفراین وچند کوزه و چند آهن پاره
که من قبلا مثل آن را در ضایعاتیهای ابرام کشتانی و حبیب ابلیس دیده بودم تمام آثار
باستانی شهرمان را تشکیل می دهند(آثار واقعی کجاست؟...)
میدان ساعت را گرد میکنیم .
چشمم به ساعتهای میدان میافتد درست مانند 40 سال
پیش هر کدام ساعتی را نشان می دهد و همگی در خواب زمستانی خود هستند
نمی دانم چرا نماینده شهرمان آقای کامبیزنوروززاده به فکر نیستند؟
پرچمهایی به چشم می خورد که رفتن تیم ذوب آهن اسفراین به لیگ برتر را به
همشهریان تبریک می گوید.
هنوز سر چهارراهها سربازهایی به چشم میخورند که مو تور میگیرند.
(درزمانی که دیگر پپوخان هم پراید خریده)
دیگر از گداهای قدیمی و معروف شهرمان خبری نیست وگداهای جدیدی جای گزین
شده که در جمع آنها چهره های سرشناس قدیمی که روزگار با آنها نساخته دیده
می شود.همان هایی که 40 سال پیش بیخیال از جلوی گداها رد می شدند و گداها
را مسخره می کردند.و جواب سلام کسی را نمی دادند(شاید همان چوب خدا)
جویهای آب هنوز پر از آبند وروی آنها شیشه گذاشته اندودرونشان پر است از ماهی
جور واجور.اما نوه های سامری (حاج آقا آجیلیان) گوشه ای از آن را شکسته اند و
قلاب انداخته اند.(مثل اجداد خود شر)
لباس پوشیدن بچه های قصبه عوض شده ودیگر ازآن شلوارهای پاچه گشاد زیپ دار
خبری نیست.ولی سر و صدای زیادی به گوش می رسد همگی دارند سنگ پرانی
می کنند و با تیروکمان(قله کمان)افرادی را هدف می گیرند.یاد فلسطین قدیم
می افتم اما آنها هم حالا درصلح زندگی می کنند. ولی ما که اسرائیلی نداشتیم.
درست است دارند سبزواریها را بیرون می کنند که بیشتر شهر را گرفته اند
(و می خواهند دیوار هائل بکشند)
حالا دیگر نژادها در هم آمیخته و شکل و شمایل همه یک نواخت است مثل قدیم
نیست که بچه های یک محل سیاه باشند بچه های یک محل سفید .
در قدیم می گفتند زمانی که اسفراین ساخته می شده بالای خیابان طالقانی پر از
باغهای هولو بوده ویک روز که باغبانی چند جعبه هولو را به بازار می برده آنها از روی
الاغش می افتد و چون سراشیبی بوده هولو ها قر می خوره و تو هر کوچه ای 2یا3
تامی ره برای همین بچه های طالقانی سرخ و سفید تر بودند.البته یکی از هولو ها که
نرسیده و پر پرز وکال بوده همان بالا می ماند که او کسی نبوده جز ممد معمار.
ولی حالا نژادها با هم درآمیخته و هولو رسیده و نارس به طور مساوی همه جا پخش
شده.این که از شهر ولی روستاها
روستای چهل حسار حالا شده بخش و قرار است پیست موتورسواری درآنجا دایر شود
به شرطی که بچه های چهل حسار این عادت دیرینه که صبح یک با ک بنزین بزنند و به
شهر بیایند و تاخت و تاز کنند .ظهر که شد به پارک جانبازان بروند و استراحت کنند و
بعد از ظهر دوباره به خیابان بروند و مانگل بازی کنند بعد با ته باک خود به روستا
برگردند را کنار بگذارند.
به شرکت مهرگان می روم قرار است رئیس مایکروسافت برای دیدن مهرگان به
اسفراین بیاید و با رضا رستگار دیداری داشته باشد .چون از این همه پیشرفت این
شهر در زمینه اینترنت ومخابرات مجهز این شهر تمام جهان شگفت زده اند.اگر وقت
داشته باشد برای پیش وازش به فرودگاه میرود.
